سفره ی شکیبایی!

ماه مبارک رمضان، در این روزهای بلند و سوزان، بسیار دشوار مینماید. به راستی چرا انسان تا به این خودش را دچار مشکل و سختی بسازد؟ از خورد و آشامیدن در شرایطی که سخت بدان نیازمند است، خویش را محروم نماید.؟ حتماً حکمتی در این مناسک دینی هست که انسان مسلمان اینگونه ریاضت بکشد و خویشتن را در آزمون سخت و دشواری قرار دهد. برابر با احادیثی که از رسول گرامی اسلام نقل شده است، رمضان به معنای سوزاندن گناهان است. پس در این ماه مسلمانان، در سفره ی دعوت شده اند که گناهان خویش از تن بشویند و روح خود را تذکیه نمایند. این تذکیه ی روحی و شستشوی تن از گناهان، برای روزه داران، یک برایند نیک خواهد داشت و آن شکیبایی در اخلاق و رفتار روزه داران است که بعد از پایان روز و افطار روزه حاصل می شود. لذا این سفره ی الهی را علاوه بر برکت و رحمت، سفره شکیبایی نیز باید نامید که روزه داران را شکیباتر از قبل می سازد.